|
|
Post by lydia on Aug 5, 2017 2:56:27 GMT 7
"คุณเป็นใคร?"
ท่าทางราวกับเด็กที่ถูกแม่สอนให้ไม่ไว้ใจคนแปลกหน้าทำให้ชาร์ลิซทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออก
ทั้งที่มั่นใจว่ารอยยิ้มกระชับมิตรจะช่วยผ่อนคลายบรรยากาศได้บ้าง
แต่ดูเหมือนว่าจะไม่...
"ฉันชื่อชาร์ลิซค่ะ ชาร์ลิซ เฟรย์ด ไม่ต้องกลัวนะคะ ฉันไม่ได้มาทำร้ายคุณหรอกค่ะ"
เธอใช้น้ำเสียงพริ้วไหวสูงต่ำเป็นโทนเหมือนพี่สาวใจดีกำลังเล่านิทานให้น้องสาวฟัง
รอยยิ้มที่เพียรสร้างให้มันดูน่ารักที่สุดในชีวิตถูกส่งไปให้เด็กสาวตรงหน้า
"ฉันเพิ่งเข้ามาเป็นคนงานใหม่ในไร่ของคุณแพซตันได้เมื่อวานนี้เอง... ขอนั่งตรงนี้คงไม่ว่านะคะ?"
เกริ่นเรื่องแล้วพูดเหมือนเล่าให้ฟัง ก่อนจะเอ่ยถามแล้วชี้ลงบนพื้นห้อง
ไม่รอคำตอบร่างเพรียวก็ทรุดลงไปนั่งคุกเข่าสองข้างบนพื้นเรียบร้อย
เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอไม่ได้มีเจตนาจะเข้าใกล้เกินกว่าขอบเขตที่อีกฝ่ายตั้งไว้
และก็ไม่ได้คิดจะหยิบอาวุธออกมาทำร้ายอีกฝ่ายแต่อย่างใด
เพียงแค่นั่งพูดคุยกันเท่านั้น
"คุณแพซตันฝากของขวัญปีใหม่มาให้คุณลิเดียด้วยค่ะ อีกสองกล่องฉันแวะเอาไปให้คุณแนชกับคุณนายที่โรงแรมมาเรียบร้อยแล้วล่ะค่ะ"
พูดพลางส่งยิ้มให้พลาง มือบางหยิบกล่องอาหารออกมาวางเรียงตรงหน้าตัวเองทีละกล่อง
"ยังมีอาหารเหลืออยู่อีกเยอะ คุณลิเดียอยากทานอะไรเป็นพิเศษไหมคะ คุณแพซตันบอกว่าให้คุณลิเดียเลือกได้ตามใจชอบเลยค่ะ"
เธอไม่ได้พูดความจริงทั้งหมดหรอก แต่ถ้าให้อีกฝ่ายเลือกเองก็น่าจะสบายใจมากกว่า
ลิเดียจ้องดูท่าทีของหญิงสาวที่แนะนำตัวว่า 'ชาร์ลิซ' อย่างระแวดระวัง
เรียกได้ว่าทุกความเคลื่อนไหว แม้แต่จังหวะการเปิดปากของอีกฝ่าย
จนกระทั่งร่างสูงเพรียวนั้นทรุดตัวนั่งลงบนพื้นห้อง
น้ำเสียงที่เธอใช้ทำให้แววตาและท่าทีของเด็กสาวอ่อนลง คล้ายจะคล้อยฟังไปชั่วขณะ
ยิ่งเมื่อมีชื่อคุณดาห์เลียกับแนช ยิ่งเรียกความสนใจจากลิเดียได้มากขึ้น
กล่องอาหารหน้าตาน่าทานถูกหยิบออกมาวางเรียงอย่างเป็นระเบียบทีละกล่องสองกล่อง
สายตาของลิเดียสะดุดเข้ากับอาหารกล่องหนึ่ง
แต่เธอยังไม่ทำตามความประสงค์ของชาร์ลิซในทันที
ดวงตากลอกมองทางอื่นอย่างใช้ความคิดอยู่นานสองนาน
"ลุงแพซตันวานให้คุณเอาของมาให้ฉันจริงเหรอ"
|
|
Alan
New Farmer 
Posts: 482 
|
Post by Alan on Aug 5, 2017 9:33:21 GMT 7
"ลิเดียชอบ... ชีสค่ะ"
อีกหนึ่งชัยชนะที่อลันแหกปากร้องตะโกนเยส!! ในใจ
แน่ละ เขาไม่กระโตกกระตากอะไรออกไปให้ยัยหนูที่ดูเหมือนจะตื่นไปกับทุกเรื่องที่อยู่ตรงหน้าแตกตื่นหรอก
"ชีสงั้นเหรอครับ" อลันแทบจะฮัมเพลงออกมาพร้อมคำพูด
ก้มหน้าก้มตามองบรรดาอาหารที่เหลืออยู่ทั้ง 6 สายตาไปปะทะกับ แซนวิชเบคอนชีส ที่มีชีสเป็นส่วนประกอบอย่างที่เจ้าตัวบอกว่าชอบ
ยกมันขึ้นยื่นให้กับเด็กสาว "นี่ครับ ของขวัญวันปีใหม่ มีความสุขมากๆ ในปีนี้นะ"
"นี่ครับ ของขวัญปีใหม่ มีความสุขมากๆ ในปีนี้นะ"
ลิเดียแบมือทั้งสองข้าง รับเอากล่องแซนวิชเบคอนชีสมา
ใบหน้าหวานเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ หากแต่แววตาปรากฏเป็นประกาย
"ขอบคุณค่ะ"
เสียงหวานกล่าวเบาๆ โดยไม่ได้เงยหน้าขึ้นสบตากับชายหนุ่ม "..ขอบคุณลุงแพซตันด้วย"
ลิเดียเหลือบมองนาฬิกาบนผนัง ...ใกล้เวลาที่คุณเจย์น่าจะกลับมาแล้ว
เธออาจจะทานอาหารราคาแพงมาจากด้านนอกแล้ว แต่ลิเดียคิดว่าถ้าเก็บไว้กินด้วยกันคงดีกว่า
เธอเลื่อนสายตากลับมาหาอลันที่ยังคงยืนอยู่ในร้าน
"ร้านนี้เป็นของคุณเจย์น่า... ถ้าคุณจะมาใช้บริการ ก็ให้มาก่อนห้าโมงเย็น"
"ร้านนี้เป็นของคุณเจย์น่า... ถ้าคุณจะมาใช้บริการ ก็ให้มาก่อนห้าโมงเย็น"
อาจจะเป็นหนึ่งประโยคแรกที่ลิเดียคุยกับเขาโดยไม่มีความหวาดระแวงเจือปน
ดวงตาเปล่งประกายดูมีชีวิตชีวาชวนให้นึกถึงดอกเดซี่ที่เบ่งบานหลังฝนหยุดตก
สำรวจรอบๆ ร้านอย่างตั้งใจ "อืม.. ฉันจะจำไว้นะ"
ก้มลงหยิบกล่องอาหารอีก 5 กล่องที่เหลือ เตรียมหมุนตัวออกจาก
ตัวร้านเสริมสวยของวอลเตอร์ ไม่ลืมบอกลายัยหนูลิเดีย
"ไว้เจอกัน"
Love Point
Lydia to Alan : +7 LP
(ยังไม่รวมคะแนนของขวัญ)
|
|
|
|
Post by Bruno Newland on Aug 5, 2017 11:28:07 GMT 7
บรูโน่ใช้เวลาในการหาที่นี่ไม่นานมาก เพราะ มีร้านเสริมสวยอยู่ร้านเดียว
เขามองผ่านกระจกดูว่ามีใครอยู่ในร้านไหม สักพักนึงเขาเห็นผู้หญิงผมส้มนอนอยู่บนโซฟา
เธอคนนั้นอาจจะเป็นคุณลิเดียก็ได้
มืออวบผลักประตูเข้าไปข้างในตัวร้าน แล้วเดินเข้าไปหาคนที่นอนอยู่
เสียงโทรทัศน์ที่ดังอยู่ เรียกให้เขาหันไปมอง
ตัวการ์ตูนฟองน้ำสีเหลืองๆ ที่อยู่ในทีวีดึงความสนใจของบรูโน่
เขาวางตะกร้าไว้บนพื้น แล้วยืนดูการ์ตูนต่อ
|
|
CHΔRL!Z
New Farmer
c74e82
Posts: 512 
|
Post by CHΔRL!Z on Aug 5, 2017 13:58:37 GMT 7
"ลุงแพซตันวานให้คุณเอาของมาให้ฉันจริงเหรอ"
"อื้อ" ชาร์ลิซพยักหน้าอย่างแข็งขัน พยายามไม่ทำอะไรให้ดูเป็นทางการมากจนเกินไป
เธอหยิบโปสการ์ดที่ได้จากคุณแพซตันมาส่งให้เด็กสาวอ่าน
"นี่คือโปการ์ดที่คุณแพซตันส่งมาให้ค่ะ พอไปถึงห้องนั่งเล่นเขาก็วานให้ฉันนำของไปให้คนแปดคน
บอกว่าเป็นของขวัญปีใหม่ย้อนหลัง"
"ตอนที่เข้าไปในห้องนั่งเล่น ฉันนึกว่าคุณแพซตันจะให้อาหารพวกนี้กับฉันฟรีๆ เสียอีก
ทุกอย่างดูน่าทานไปหมดเลย สุดท้ายฉันได้อะไรรู้ไหมคะ" ชาร์ลิซตีหน้าเคร่งเครียดราวกับเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องร้ายแรงจริงๆ ขณะที่โชว์ห่อข้าวต้มมัดให้อีกฝ่ายดู
"ข้าวต้มมัดก็ไม่ได้แย่ แต่ถ้าเป็นฉัน ฉันจะเลือกสเต๊กหรือของหวานพวกนี้มากกว่า
ยังไงคุณลิเดียก็มีโอกาสมากกว่าฉันแล้ว เลือกเถอะค่ะ หรือไม่ก็บอกได้หรือเปล่าว่าคุณชอบทานอะไรเป็นพิเศษ"
|
|
|
|
Post by lydia on Aug 5, 2017 17:47:36 GMT 7
บรูโน่ใช้เวลาในการหาที่นี่ไม่นานมาก เพราะ มีร้านเสริมสวยอยู่ร้านเดียว
เขามองผ่านกระจกดูว่ามีใครอยู่ในร้านไหม สักพักนึงเขาเห็นผู้หญิงผมส้มนอนอยู่บนโซฟา
เธอคนนั้นอาจจะเป็นคุณลิเดียก็ได้
มืออวบผลักประตูเข้าไปข้างในตัวร้าน แล้วเดินเข้าไปหาคนที่นอนอยู่
เสียงโทรทัศน์ที่ดังอยู่ เรียกให้เขาหันไปมอง
ตัวการ์ตูนฟองน้ำสีเหลืองๆ ที่อยู่ในทีวีดึงความสนใจของบรูโน่
เขาวางตะกร้าไว้บนพื้น แล้วยืนดูการ์ตูนต่อ
สติที่หลุดลอยไปได้ไม่ไกลคล้ายจะสัมผัสได้ถึงบานประตูที่เปิดออก
แต่มันก็เกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น
หัวคิ้วของเด็กสาวขมวดเข้าหากัน ขณะเสียงงึมงำโผล่พ้นลอดลำคอ
"ฮึ่ม..."
ร่างบอบบางพลิกตัวลงนอนคว่ำ หนีแสงไฟนีออนจากหลอดไฟบนเพดาน
หมอนหลากสีที่เคยอยู่ในอ้อมแขนพลันร่วงหล่นลงพื้น
ลิเดียเริ่มด่ำดิ่งลงสู่นิทราลึกขึ้นทุกขณะ
|
|
|
|
Post by lydia on Aug 5, 2017 18:04:08 GMT 7
"ลุงแพซตันวานให้คุณเอาของมาให้ฉันจริงเหรอ"
"อื้อ" ชาร์ลิซพยักหน้าอย่างแข็งขัน พยายามไม่ทำอะไรให้ดูเป็นทางการมากจนเกินไป
เธอหยิบโปสการ์ดที่ได้จากคุณแพซตันมาส่งให้เด็กสาวอ่าน
"นี่คือโปการ์ดที่คุณแพซตันส่งมาให้ค่ะ พอไปถึงห้องนั่งเล่นเขาก็วานให้ฉันนำของไปให้คนแปดคน
บอกว่าเป็นของขวัญปีใหม่ย้อนหลัง"
"ตอนที่เข้าไปในห้องนั่งเล่น ฉันนึกว่าคุณแพซตันจะให้อาหารพวกนี้กับฉันฟรีๆ เสียอีก
ทุกอย่างดูน่าทานไปหมดเลย สุดท้ายฉันได้อะไรรู้ไหมคะ" ชาร์ลิซตีหน้าเคร่งเครียดราวกับเธอคิดว่ามันเป็นเรื่องร้ายแรงจริงๆ
ขณะที่โชว์ห่อข้าวต้มมัดให้อีกฝ่ายดู
"ข้าวต้มมัดก็ไม่ได้แย่ แต่ถ้าเป็นฉัน ฉันจะเลือกสเต๊กหรือของหวานพวกนี้มากกว่า
ยังไงคุณลิเดียก็มีโอกาสมากกว่าฉันแล้ว เลือกเถอะค่ะ หรือไม่ก็บอกได้หรือเปล่าว่าคุณชอบทานอะไรเป็นพิเศษ"
ลิเดียรับเอาโปสเตอร์ที่ชาร์ลิซยื่นให้มาตรวจสอบ
ลายมือในกระดาษเป็นของลุงแพซตันแน่นอน ตอนนี้เธอจึงมั่นใจขึ้นมาว่าหญิงสาวตรงหน้าถูกส่งมาจริง
เด็กสาวส่งหลักฐานกลับคืนเจ้าของ ฟังเรื่องราวที่ชาร์ลิซเล่าเหมือนกับฟังนิทานเล่มหนึ่ง
เพราะสีหน้าและน้ำเสียงที่ใช้เปลี่ยนไปมาตามฉากเนื้อหายิ่งเพิ่มความน่าติดตาม
เธอมองห่อข้าวต้มมัดในมืออีกฝ่าย สลับกับกล่องอาหารที่เรียงรายอยู่บนพื้น
ลิเดียเข้าใจความรู้สึกที่ไม่มีโอกาสได้เลือกของที่ตัวเองชอบกับมือ
ใบหน้าหวานเรียบนิ่ง ต่างกับดวงตาสีฟ้าสวยที่เจ้าของไม่เคยควบคุมมันได้ และตอนนี้มันสั่นไหวเล็กน้อย
"ลิเดียชอบชีสค่ะ" เส้นเสียงบางกล่าวตอบ พลางส่งสายตามองไปที่กล่องแซนวิชเบคอสชีส
|
|
CHΔRL!Z
New Farmer
c74e82
Posts: 512
|
Post by CHΔRL!Z on Aug 5, 2017 19:31:03 GMT 7
"ลิเดียชอบชีสค่ะ"
ชาร์ลิซยิ้มกว้างอย่างยินดี เธอหยิบกล่องแซนวิชเบค่อนชีสวางไว้บนโต๊ะแยกไว้
เก็บอาหารกล่องที่เหลือทั้งหมดใส่ในตะกร้า ก่อนจะหยิบกล่องของขวัญสำหรับลิเดียยื่นให้อีกฝ่ายอีกครั้ง
"แซนวิชชีสเป็นของคุณลิเดียแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ~♥"
ชาร์ลิซลุกขึ้นจากพื้น ปัดๆ กระโปรงนิดหน่อยแล้วขยับหมวกบนศีรษะให้เข้าที่ ดึงตะกร้ามาคล้องแขนไว้
"ฉันต้องขอตัวไปที่อื่นก่อนนะคะ มีอาหารอีกหลายอย่างเลยล่ะค่ะที่ต้องส่งวันนี้"
ชาร์ลิซก้มลงมองในตะกร้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวอีกครั้ง
"ถ้ามีโอกาสอีก ฉันจะแวะมาอุดหนุนที่ร้านบ้างนะคะ"
เธอหมายมั่นว่ายังไงก็ต้องได้มาเข้าคอร์สปาที่นี่สักครั้ง ถึงแม้ราคาที่แปะไว้หน้าร้านจะมหาโหดก็เถอะ
|
|
|
|
Post by lydia on Aug 5, 2017 20:36:46 GMT 7
"ลิเดียชอบชีสค่ะ"
ชาร์ลิซยิ้มกว้างอย่างยินดี เธอหยิบกล่องแซนวิชเบค่อนชีสวางไว้บนโต๊ะแยกไว้
เก็บอาหารกล่องที่เหลือทั้งหมดใส่ในตะกร้า ก่อนจะหยิบกล่องของขวัญสำหรับลิเดียยื่นให้อีกฝ่ายอีกครั้ง
"แซนวิชชีสเป็นของคุณลิเดียแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ~♥"
ชาร์ลิซลุกขึ้นจากพื้น ปัดๆ กระโปรงนิดหน่อยแล้วขยับหมวกบนศีรษะให้เข้าที่ ดึงตะกร้ามาคล้องแขนไว้
"ฉันต้องขอตัวไปที่อื่นก่อนนะคะ มีอาหารอีกหลายอย่างเลยล่ะค่ะที่ต้องส่งวันนี้"
ชาร์ลิซก้มลงมองในตะกร้าก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเด็กสาวอีกครั้ง
"ถ้ามีโอกาสอีก ฉันจะแวะมาอุดหนุนที่ร้านบ้างนะคะ"
เธอหมายมั่นว่ายังไงก็ต้องได้มาเข้าคอร์สปาที่นี่สักครั้ง ถึงแม้ราคาที่แปะไว้หน้าร้านจะมหาโหดก็เถอะ
"แซนวิชชีสเป็นของคุณลิเดียแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ~♥"
ลิเดียแบมือทั้งสองข้าง รับเอากล่องแซนวิชเบคอนชีสมา
แววตาปรากฏเป็นประกาย "ขอบคุณค่ะ"
เสียงหวานกล่าวเบาๆโดยยังไม่เงยหน้าขึ้นไปสบตากับหญิงสาว "..ขอบคุณลุงแพซตันด้วย"
"ฉันต้องขอตัวไปที่อื่นก่อนนะคะ มีอาหารอีกหลายอย่างเลยล่ะค่ะที่ต้องส่งวันนี้"
"ถ้ามีโอกาสอีก ฉันจะแวะมาอุดหนุนที่ร้านบ้างนะคะ"
"ค่ะ" เด็กสาวตอบรับสั้นๆ ปล่อยให้อีกฝ่ายจากร้านไปตามความต้องการ
LOVE POINT
Lydia to Charliz : +7 LP
(ยังไม่รวมคะแนนของขวัญ)
|
|
|
|
Post by roseblacker on Aug 6, 2017 7:34:27 GMT 7
ร่างของสาวแว่นผมสีครีมขาวเดินเข้ามา
สายตาเหลือบไปเห็นร่างที่นอนอยู่บนโซฟา
ทำไงดีล่ะ..มาหาลิเดียด้วย
โรเซ่เดินไปหาที่โซฟาก่อนจะขอวิสาสะเขย่าไหล่เธอ
"ขอโทษนะ.. ลิเดียรึเปล่าจ๊ะ"
"ลุงแพซตัยฝากเอาของขวัญมาให้เธอน่ะ"
|
|
|
|
Post by lydia on Aug 6, 2017 18:43:08 GMT 7
ร่างของสาวแว่นผมสีครีมขาวเดินเข้ามา
สายตาเหลือบไปเห็นร่างที่นอนอยู่บนโซฟา
ทำไงดีล่ะ..มาหาลิเดียด้วย
โรเซ่เดินไปหาที่โซฟาก่อนจะขอวิสาสะเขย่าไหล่เธอ
"ขอโทษนะ.. ลิเดียรึเปล่าจ๊ะ"
"ลุงแพซตัยฝากเอาของขวัญมาให้เธอน่ะ"
แรงเขย่าและเสียงเรียกผะแผ่วดึงสติที่ยังหลุดลอยไปได้ไม่ไกลให้กลับมา เปลือกตาสีมุกค่อยๆขยับเคลื่อนเปิด ภาพแรกที่สะท้อนอยู่ในดวงตาสีฟ้าอ่อนคือเด็กสาวแปลกหน้า
ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อย รีบชันตัวขึ้นนั่งบนโซฟาตัวยาว อ้อมแขนเพิ่มแรงกอดหมอนหลากสีโดยไม่รู้ตัว บนใบหน้าปรากฏทั้งแววงุนงงและเคลือบแคลงใจ
“คุณเป็นใคร?”
|
|
|
|
Post by roseblacker on Aug 6, 2017 19:05:23 GMT 7
lydia
"อ่า ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจบุกรุก"
เธอกล่าวขอโทษคนตรงหน้า
"ฉันชื่อ โรเซ่ เป็นชาวสวนคนใหม่ของคุณลุงแพซตัน"
เธอพูดแล้วทำหน้าจริงจัง " พอดีลุงแพซตันแกฝากของมาให้เธอน่ะ เป็นของขวัญปีใหม่ ไม่ทราบว่าเธอชอบอะไรรึดปล่าจ๊ะ"
|
|
|
|
Post by lydia on Aug 6, 2017 19:15:07 GMT 7
lydia
"อ่า ขอโทษนะ ไม่ได้ตั้งใจบุกรุก"
เธอกล่าวขอโทษคนตรงหน้า
"ฉันชื่อ โรเซ่ เป็นชาวสวนคนใหม่ของคุณลุงแพซตัน"
เธอพูดแล้วทำหน้าจริงจัง " พอดีลุงแพซตันแกฝากของมาให้เธอน่ะ
เป็นของขวัญปีใหม่ ไม่ทราบว่าเธอชอบอะไรรึดปล่าจ๊ะ"
ชาวสวนคนใหม่?
ลิเดียทวนคำในใจ แต่ยังได้พูดตอบ
ดวงตาของหล่อนจ้องทุกการเคลื่อนไหวของอีกฝ่ายอย่างระวังในท่าที
ตรงหน้าของเธอคือเด็กสาวร่างเล็ก ท่าทางไม่มีพิษมีภัย ถึงอย่างนั้นก็ไม่ทำให้เธอไว้ใจได้อยู่ดี
"ฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าลุงแพซตันวานให้คุณมาจริงๆ?" ลิเดียถามเสียงแข็ง
|
|
|
|
Post by roseblacker on Aug 6, 2017 19:20:38 GMT 7
lydia
หือ... เป็นคนที่เชื่อตามคำสอนผู้ใหญ่จัง
คนอายุ 20 ต้นๆคิด ก่อนจะหยิบกระดาษทั้งสองแผ่นออกมา
"อันนี้เป็นการ์ดที่คุณลุงแพซตันให้ไปหา"
เธอชูใบที่พูดออกมา "ส่วนอันนี้ เป็นกระดาษที่คุณลุงแพซตันให้มาหาเธอจ้ะ"
เธอให้กระดาษอีกฝ่ายดู เพราะเพื่อความเข้าใจกัน
|
|
|
|
Post by lydia on Aug 6, 2017 19:53:50 GMT 7
lydia
หือ... เป็นคนที่เชื่อตามคำสอนผู้ใหญ่จัง
คนอายุ 20 ต้นๆคิด ก่อนจะหยิบกระดาษทั้งสองแผ่นออกมา
"อันนี้เป็นการ์ดที่คุณลุงแพซตันให้ไปหา"
เธอชูใบที่พูดออกมา "ส่วนอันนี้ เป็นกระดาษที่คุณลุงแพซตันให้มาหาเธอจ้ะ"
เธอให้กระดาษอีกฝ่ายดู เพราะเพื่อความเข้าใจกัน
ลิเดียรับเอาทั้งโปสการ์ดและโน้ตที่อลันยื่นให้เป็นหลักฐาน ลายมือในกระดาษทั้งสองเป็นของลุงแพซตันแน่นอน และรายชื่อที่ปรากฏในนั้นก็มีชื่อเธออยู่ด้วย
ลิเดียเลื่อนสายตาขึ้น สบตากับร่างเล็ก
ดวงตากลอกกลิ้งไปข้างตัวอย่างใช้ความคิดอยู่นานสองนาน
สุดท้ายจึงเลื่อนสายตากลับมา สบตากับเด็กสาวที่แนะนำตัวว่าโรเซ่อีกครั้ง
"เข้าใจแล้ว... ลุงแพซตันฝากให้เอาอะไรมาให้ลิเดียคะ?"
|
|
|
|
Post by roseblacker on Aug 6, 2017 20:02:18 GMT 7
lydia"ฝากเอาอาหารมาให้น่ะ" "อ่า...ให้เลือกระหว่างสองอันนี้" โรเซ่เอาแซนวิชเบคอนชีสกับช็อคโกแล็ตโทสมาให้เด็กสาวเบือก ก็ไม่รู้จะให้อะไรนิ... |
|
