|
|
Post by Father on Aug 7, 2017 21:33:41 GMT 7
“ครับ ถ้าลูกว่าอย่างนั้น หากครั้งหน้ามีอะไรพ่ออาจจะเรียกก็ได้นะ” บาทหลวงตอบรับ วางมือจากบานประตูใหญ่ เขาก้มหยิบมือขนหนูมาเช็ดมือเล็กน้อย
ขณะเดียวกันก็ยื่นมือไปรับของจากมอร์เฟียส
สเต็กเนื้อวัวอย่างนั้นหรือ ? ชายวัยกลางคนโคลงหัวนิดหน่อย
“ลำบากลูกไหม สำหรับการเป็นธุระให้แพชตันแบบนี้ แต่ถึงยังไงก็ขอบใจสำหรับของขวัญด้วยนะครับ”
"เรื่องแค่นี้ไม่ลำบากหรอกครับ
ถ้ายังไง...ผมขอตัวเอาของไปให้คนที่เหลือก่อนนะครับ สองคนสุดท้ายแล้ว ไว้วันอาทิตย์จะมามิสซานะครับพ่อ"
พูดถึงตรงนี้เขาก็มองไปที่ประตูบานใหญ่ของโบสถ์
"หวังว่าคงซ่อมเสร็จแล้วนะครับ"
ชายหนุ่มพูดติดตลกก่อนจะขอตัวออกไปส่งของขวัญให้คนอื่นต่อ เขาโค้งศีรษะให้มอร์เฟียสเล็กน้อยเมื่อได้ยินอีกฝ่ายบอกลา “ไปดีมาดีนะลูก ถ้ามีเรื่องอะไร หรือต้องการพักผ่อนทางใจเมื่อไหร่ พ่อกับบ้านหลังนี้ยินดีต้อนรับนะ ไว้เจอกันวันอาทิตย์ครับ”
ขณะเดียวกันก็ไม่ลืมที่จะอวยพรให้เด็กหนุ่มโชคดี “ขอพระเจ้าอวยพร”
LOVE POINT Carter to Morpheus : +4 LP (ยังไม่รวมคะแนนของขวัญ) |
|
|
|
Post by Father on Aug 7, 2017 21:44:09 GMT 7
บาทหลวงพยักหน้า ในสิ่งที่ชายหนุ่มพูด เขาได้ยินในสิ่งที่อีกคนอยากให้ได้ยิน ก่อนจะแนะนำตัวเพื่อเป็นการผูกมิตรกับอีกฝ่ายบ้าง “ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันนะครับ พ่อชื่อคาร์เตอร์ เป็นบาทหลวงประจำอยู่ที่โบสถ์นี้เอง เป็นโชคดีของแพชตันนะเนี่ย ที่ได้คนยังหนุ่มยังแน่นช่วยงานที่ฟาร์ม”
ขณะเดียวกันก็ก้มหนน้ามองกล่องอาหารในมือของอลัน ชายหนุ่มถามว่าเขาชอบเลขอะไรระหว่าง หนึ่ง สอง และสาม บาทหลวงเงยหน้าขึ้นมายิ้มให้อีกฝ่าย
“ถ้างั้น.. ลองทายดูไหมครับ ว่าพ่อชอบเลขอะไร ระหว่าง หนึ่ง สอง สาม”
อลันถึงกับนิ่งเมื่อถูกย้อนด้วยคำถาม แล้วก็หลุดหัวเราะออกมา
เอาเข้าจริงเขาเริ่มหมดปัญญาจะเดาว่าคนตรงหน้าชอบกินอะไร เพราะทั้ง พายฟักทองม ข้าวเหนียวมะม่วง หรือจะเป็นช็อคโกแล็ตโทส
ก็ดูไม่เข้ากันกับกลินยาสูบที่ลอยออกจากตัวบาทหลวงคนนี้สักนิด ถ้าเป็นกาแฟ หรือมวนยารสแรงๆ สักกล่องดูจะเข้าเค้ากว่า
"เอาเถอะครับ เพราะบางทีคุณพ่ออาจจะชอบเลข 7 หรือ 10ก็ได้ ผมไม่กล้าเดาหรอก"
เลยหยิบกล่อง 1 ใน 3 ยื่นให้ "สวัสดีปีใหม่ครับ หวังว่าพ่อจะชอบข้าวเหนียวมะม่วงนะ" ชายวัยกลางคนหัวเราะออกมาเล็กน้อย เมื่อได้ยินคำตอบของอีกฝ่าย อันที่จริง เขาก็ไม่มีเลขอะไรในใจหรอก แต่หากให้เลือกเองก็ไม่ใช่ทางเสียเท่าไหร่ ขณะเดียวกันก็ใช้ผ้าขนหนูเช็ดมือสองข้างให้สะอาด
บาทหลวงยื่นมือไปรับของขวัญจากชายหนุ่ม ข้าวเหนียวมะม่วงหรือ ?
เขาพยักหน้ารับ เป็นเชิงขอบใจ “สวัสดีปีใหม่เช่นกันครับ ยังไงก็ต้องขอบใจสำหรับของขวัญ แล้วก็ที่เป็นธุระให้กับแพชตันด้วย ไปดีมาดี พระเจ้าอวยพรนะครับ”
LOVE POINT Carter to Alan : +4 LP (ยังไม่รวมคะแนนของขวัญ)
|
|
CHΔRL!Z
New Farmer 
c74e82
Posts: 512 
|
Post by CHΔRL!Z on Aug 7, 2017 23:50:45 GMT 7
ชายวัยกลางคนยืนอัดยาสูบอยู่ริมหน้าต่างห้องทำงานที่เปิดออกไปสู่ราวป่า ลมพัดเอากลิ่นไม้ซีดาร์ หญ้าและมอสเข้ามา ผสมกับกลิ่นอาฟเตอร์เชฟที่เข้มข้นไปด้วยเบอร์การ์ม็อต เขาสูบเอาไอของมันเข้าปอดฟอดใหญ่ ก่อนดับบุหรี่ที่เหลือเกินครึ่งมวน
พอนึกถึงตอนที่ยังสูบจัด สมัยวัยรุ่นคึกคะนองนั่นเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาไม่น้อย แต่มันก็ให้บทเรียนมากพอที่จะไม่กลับไปทำอะไรโง่ๆ อีก
บาทหลวงบิดขี้เกียจ สูดลมหายใจ สลัดเรื่องราวในอดีตออกจากหัว หันขวับเดินย่ำส้นรองเท้าไปที่ประตูห้องทำงานเล็กที่อยู่ติดกับห้องสารภาพบาป
งานของเขาไม่ได้มีแค่เผยแพร่คำสอนของพระองค์ ยังมีหน้าที่อีกมากมายที่เขาต้องให้ในบ้านหลังใหญ่ หรือก็คือโบสถ์แห่งนี้
เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาพบว่าประตูใหญ่ตรงบริเวณทางเข้าเริ่มมีอาการชำรุด มันฝืดจนเด็กเล็กออกแรงผลักไม่ได้ ถ้าไม่อาศัยแรงผู้ใหญ่อย่างเขาเข้าไปช่วย กล่องเครื่องมือที่ตั้งไว้รกห้องถูกหยิบมาทำงานของมันทันที
‘เอี๊ยด..’
อย่างน้อยก็ยังพอเปิดได้
เขาแทรกตัวออกมาจากช่องเล็กของบานประตูเพื่อที่จะได้เป็นฝ่ายยืนอยู่ข้างนอก เพลงโปรดที่ฝังติดอยู่ในหัวถูกนำมาผิวปากเป็นทำนองอย่างที่ตัวเองชอบ ขณะเดียวกันกับการเริ่มลงมือซ่อมแซม
ชาร์ลิซกับตะกร้าที่เริ่มเบาหวิวพอๆ กับท้องของเธอที่เริ่มจะต้องการอะไรมาเติม
เธอเริ่มจะหิวหน่อยๆ ตอนที่เดินมาถึงหน้าโบสถ์เรียบร้อยแล้ว
เสียงผิวปากที่ฟังดูแล้วน่าจะออกมาจากริมฝีปากของชายที่อายุไม่น้อยเลยเรียกให้เท้าเล็กเดินตามเข้าไป
ที่ประตูหน้ามีชายวัยกลางคนกำลังง่วนกับประตูใหญ่ เสียงผิวปากที่ว่าก็ดังมาจากคนตรงหน้าเธอนี่เอง
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อชาร์ลิซ --- ชาร์ลิซ เฟรย์ด คนสวนคนใหม่ของคุณแพซตัน
คือฉันเอาของขวัญมาให้คุณพ่อคาร์เตอร์.. ใช่คุณหรือเปล่าคะ"
|
|
|
|
Post by Father on Aug 8, 2017 0:12:23 GMT 7
ชายวัยกลางคนยืนอัดยาสูบอยู่ริมหน้าต่างห้องทำงานที่เปิดออกไปสู่ราวป่า ลมพัดเอากลิ่นไม้ซีดาร์ หญ้าและมอสเข้ามา ผสมกับกลิ่นอาฟเตอร์เชฟที่เข้มข้นไปด้วยเบอร์การ์ม็อต เขาสูบเอาไอของมันเข้าปอดฟอดใหญ่ ก่อนดับบุหรี่ที่เหลือเกินครึ่งมวน
พอนึกถึงตอนที่ยังสูบจัด สมัยวัยรุ่นคึกคะนองนั่นเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาไม่น้อย แต่มันก็ให้บทเรียนมากพอที่จะไม่กลับไปทำอะไรโง่ๆ อีก
บาทหลวงบิดขี้เกียจ สูดลมหายใจ สลัดเรื่องราวในอดีตออกจากหัว หันขวับเดินย่ำส้นรองเท้าไปที่ประตูห้องทำงานเล็กที่อยู่ติดกับห้องสารภาพบาป
งานของเขาไม่ได้มีแค่เผยแพร่คำสอนของพระองค์ ยังมีหน้าที่อีกมากมายที่เขาต้องให้ในบ้านหลังใหญ่ หรือก็คือโบสถ์แห่งนี้
เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาพบว่าประตูใหญ่ตรงบริเวณทางเข้าเริ่มมีอาการชำรุด มันฝืดจนเด็กเล็กออกแรงผลักไม่ได้ ถ้าไม่อาศัยแรงผู้ใหญ่อย่างเขาเข้าไปช่วย กล่องเครื่องมือที่ตั้งไว้รกห้องถูกหยิบมาทำงานของมันทันที
‘เอี๊ยด..’
อย่างน้อยก็ยังพอเปิดได้
เขาแทรกตัวออกมาจากช่องเล็กของบานประตูเพื่อที่จะได้เป็นฝ่ายยืนอยู่ข้างนอก เพลงโปรดที่ฝังติดอยู่ในหัวถูกนำมาผิวปากเป็นทำนองอย่างที่ตัวเองชอบ ขณะเดียวกันกับการเริ่มลงมือซ่อมแซม
ชาร์ลิซกับตะกร้าที่เริ่มเบาหวิวพอๆ กับท้องของเธอที่เริ่มจะต้องการอะไรมาเติม
เธอเริ่มจะหิวหน่อยๆ ตอนที่เดินมาถึงหน้าโบสถ์เรียบร้อยแล้ว
เสียงผิวปากที่ฟังดูแล้วน่าจะออกมาจากริมฝีปากของชายที่อายุไม่น้อยเลยเรียกให้เท้าเล็กเดินตามเข้าไป
ที่ประตูหน้ามีชายวัยกลางคนกำลังง่วนกับประตูใหญ่ เสียงผิวปากที่ว่าก็ดังมาจากคนตรงหน้าเธอนี่เอง
"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อชาร์ลิซ --- ชาร์ลิซ เฟรย์ด คนสวนคนใหม่ของคุณแพซตัน
คือฉันเอาของขวัญมาให้คุณพ่อคาร์เตอร์.. ใช่คุณหรือเปล่าคะ"
ชายวัยกลางคนวางขวดน้ำยาหล่อลื่นที่พึ่งหยอดไปยังบริเวณบานพับ เขาละมือจากสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำให้รู้ว่าบริเวณที่ยืนอยู่นี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
บาทหลวงหันไปทางต้นตอ ก่อนจะพบกับหญิงสาวหน้าตาไม่ค่อยคุ้น แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่ามาจากไหน น่าจะเป็นหนึ่งในคนสวนใหม่ของแพชตัน
“ครับ ครับ” เป็นการตอบรับทั้งสองประโยคของอีกฝ่าย “พ่อเป็นบาทหลวงประจำอยู่ที่โบสถ์นี่น่ะ ส่วนเราก็ คนสวนใหม่ของแพชตันสินะ”
เสียงหักนิ้วมือดังออกมาจากตัวของบาทหลวง ดูเหมือนจะใช้เวลานานไปหน่อยสำหรับการออกแรงซ่อมแซมประตูใหญ่ “ถ้าเปรียบกับประตูให้เป็นเด็ก บางทีพ่อว่าเขาก็เอาใจยากเหมือนกันนะ” คำพูดทีเล่นทีจริงถูกเปล่งออกไปเพื่อเป็นการคลายบรรยากาศ “ว่าแต่มีอะไรให้พ่อช่วยเหลือรึเปล่าลูก ถ้าจะเข้าไปในโบสถ์ตอนนี้ คงต้องรอพักใหญ่เลยล่ะครับ” |
|
CHΔRL!Z
New Farmer
c74e82
Posts: 512
|
Post by CHΔRL!Z on Aug 8, 2017 0:16:12 GMT 7
ชายวัยกลางคนวางขวดน้ำยาหล่อลื่นที่พึ่งหยอดไปยังบริเวณบานพับ เขาละมือจากสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำให้รู้ว่าบริเวณที่ยืนอยู่นี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
บาทหลวงหันไปทางต้นตอ ก่อนจะพบกับหญิงสาวหน้าตาไม่ค่อยคุ้น แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่ามาจากไหน น่าจะเป็นหนึ่งในคนสวนใหม่ของแพชตัน
“ครับ ครับ” เป็นการตอบรับทั้งสองประโยคของอีกฝ่าย “พ่อเป็นบาทหลวงประจำอยู่ที่โบสถ์นี่น่ะ ส่วนเราก็ คนสวนใหม่ของแพชตันสินะ”
เสียงหักนิ้วมือดังออกมาจากตัวของบาทหลวง ดูเหมือนจะใช้เวลานานไปหน่อยสำหรับการออกแรงซ่อมแซมประตูใหญ่ “ถ้าเปรียบกับประตูให้เป็นเด็ก บางทีพ่อว่าเขาก็เอาใจยากเหมือนกันนะ” คำพูดทีเล่นทีจริงถูกเปล่งออกไปเพื่อเป็นการคลายบรรยากาศ “ว่าแต่มีอะไรให้พ่อช่วยเหลือรึเปล่าลูก ถ้าจะเข้าไปในโบสถ์ตอนนี้ คงต้องรอพักใหญ่เลยล่ะครับ” ชาร์ลิซก้มลงไปค้นในตะกร้าสักพักเพื่อหาของขวัญที่เธอคิดว่าเหมาะกับคนตรงหน้า
นึกๆ ดูก็มีไม่กี่ชิ้นที่คนวัยบาทหลวงน่าจะชอบทาน จึงตัดสินใจยื่นข้าวเหนียวมะม่วงไปให้ พร้อมรอยยิ้มแฉ่ง
"นี่ค่ะของขวัญปีใหม่จากคุณแพซตัน หนูหวังว่าคุณพ่อจะชอบนะคะ"
|
|
|
|
Post by Father on Aug 8, 2017 0:22:00 GMT 7
ชายวัยกลางคนวางขวดน้ำยาหล่อลื่นที่พึ่งหยอดไปยังบริเวณบานพับ เขาละมือจากสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำให้รู้ว่าบริเวณที่ยืนอยู่นี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
บาทหลวงหันไปทางต้นตอ ก่อนจะพบกับหญิงสาวหน้าตาไม่ค่อยคุ้น แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่ามาจากไหน น่าจะเป็นหนึ่งในคนสวนใหม่ของแพชตัน
“ครับ ครับ” เป็นการตอบรับทั้งสองประโยคของอีกฝ่าย “พ่อเป็นบาทหลวงประจำอยู่ที่โบสถ์นี่น่ะ ส่วนเราก็ คนสวนใหม่ของแพชตันสินะ”
เสียงหักนิ้วมือดังออกมาจากตัวของบาทหลวง ดูเหมือนจะใช้เวลานานไปหน่อยสำหรับการออกแรงซ่อมแซมประตูใหญ่ “ถ้าเปรียบกับประตูให้เป็นเด็ก บางทีพ่อว่าเขาก็เอาใจยากเหมือนกันนะ” คำพูดทีเล่นทีจริงถูกเปล่งออกไปเพื่อเป็นการคลายบรรยากาศ “ว่าแต่มีอะไรให้พ่อช่วยเหลือรึเปล่าลูก ถ้าจะเข้าไปในโบสถ์ตอนนี้ คงต้องรอพักใหญ่เลยล่ะครับ” ชาร์ลิซก้มลงไปค้นในตะกร้าสักพักเพื่อหาของขวัญที่เธอคิดว่าเหมาะกับคนตรงหน้า
นึกๆ ดูก็มีไม่กี่ชิ้นที่คนวัยบาทหลวงน่าจะชอบทาน จึงตัดสินใจยื่นข้าวเหนียวมะม่วงไปให้ พร้อมรอยยิ้มแฉ่ง
"นี่ค่ะของขวัญปีใหม่จากคุณแพซตัน หนูหวังว่าคุณพ่อจะชอบนะคะ"
"สักครู่นะครับ” บาทหลวงวางมือจากประตู เขาก้มหาผ้าขนหนูมาเช็ดมือเพื่อความสะอาด ก่อนจะยื่นมือไปรับของจากชาร์ลิซ เธอดูนอบน้อมอย่างที่ควรจะเป็น ต่างกับเด็กหลายคนที่เขาเคยเจอ นับว่าเป็นโชคดีของแพชตัน ที่ได้คนตั้งใจมาทำงานแบบนี้
ข้าวเหนียวมะม่วง ? ชายวัยกลางคนยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“ไม่ว่าจะให้อะไรมา พ่อก็ขอน้อมรับด้วยความเต็มใจนะลูก ยังไงก็ขอบใจหรับของขวัญ แล้วก็ที่เป็นธุระของแพชตันให้ด้วยนะครับ” |
|
CHΔRL!Z
New Farmer
c74e82
Posts: 512
|
Post by CHΔRL!Z on Aug 8, 2017 0:30:51 GMT 7
"สักครู่นะครับ” บาทหลวงวางมือจากประตู เขาก้มหาผ้าขนหนูมาเช็ดมือเพื่อความสะอาด ก่อนจะยื่นมือไปรับของจากชาร์ลิซ เธอดูนอบน้อมอย่างที่ควรจะเป็น ต่างกับเด็กหลายคนที่เขาเคยเจอ นับว่าเป็นโชคดีของแพชตัน ที่ได้คนตั้งใจมาทำงานแบบนี้
ข้าวเหนียวมะม่วง ? ชายวัยกลางคนยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“ไม่ว่าจะให้อะไรมา พ่อก็ขอน้อมรับด้วยความเต็มใจนะลูก ยังไงก็ขอบใจหรับของขวัญ แล้วก็ที่เป็นธุระของแพชตันให้ด้วยนะครับ” ชาร์ลิซรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาดเมื่ออีกฝ่ายพูดกับเธอด้วยท่าทางอ่อนโยน
เธอมองว่าในเมืองเล็กๆ แห่งนี้ สิ่งที่จะรวมใจและยึดเหนี่ยวคนในหมู่บ้านได้ก็คงมีแต่ต้องหันหน้าพึ่่งศาสนา
ซึ่งบาทหลวงตรงหน้าก็ช่างปฏิบัติตัวได้สมกับที่เป็นที่พึ่งของชาวบ้านจริงๆ
"ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ มีอีกสองคนที่ต้องเอาของขวัญนี่ไปให้"
"ถ้ายังไง ไว้หนูจะแวะมาสวดมนต์ที่โบสถ์บ้างนะคะ"
|
|
|
|
Post by Father on Aug 8, 2017 0:51:30 GMT 7
"สักครู่นะครับ” บาทหลวงวางมือจากประตู เขาก้มหาผ้าขนหนูมาเช็ดมือเพื่อความสะอาด ก่อนจะยื่นมือไปรับของจากชาร์ลิซ เธอดูนอบน้อมอย่างที่ควรจะเป็น ต่างกับเด็กหลายคนที่เขาเคยเจอ นับว่าเป็นโชคดีของแพชตัน ที่ได้คนตั้งใจมาทำงานแบบนี้
ข้าวเหนียวมะม่วง ? ชายวัยกลางคนยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“ไม่ว่าจะให้อะไรมา พ่อก็ขอน้อมรับด้วยความเต็มใจนะลูก ยังไงก็ขอบใจหรับของขวัญ แล้วก็ที่เป็นธุระของแพชตันให้ด้วยนะครับ” ชาร์ลิซรู้สึกอบอุ่นใจอย่างประหลาดเมื่ออีกฝ่ายพูดกับเธอด้วยท่าทางอ่อนโยน
เธอมองว่าในเมืองเล็กๆ แห่งนี้ สิ่งที่จะรวมใจและยึดเหนี่ยวคนในหมู่บ้านได้ก็คงมีแต่ต้องหันหน้าพึ่่งศาสนา
ซึ่งบาทหลวงตรงหน้าก็ช่างปฏิบัติตัวได้สมกับที่เป็นที่พึ่งของชาวบ้านจริงๆ
"ไม่เป็นไรค่ะคุณพ่อ งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ มีอีกสองคนที่ต้องเอาของขวัญนี่ไปให้"
"ถ้ายังไง ไว้หนูจะแวะมาสวดมนต์ที่โบสถ์บ้างนะคะ"
บาทหลวงมองตามตะกร้าในมือของอีกฝ่าย ดูท่าเธอเองก็คงจะเหนื่อยมาไม่น้อย ถ้าต้องเดินไปทั่วเมืองแบบนี้ เขาพยักหน้ารับคำ
“ถ้ามีเวลาก็มาได้ครับ ที่โบสถ์แห่งนี้รวมถึงพ่อ ยินดีตอนรับเสมอ” ชายวัยกลางคนเอ่ยทิ้งท้ายโดยไม่ลืมอวยพร “ไปดีมาดี ขอพระเจ้าอวยพรครับ”
LOVE POINT
Carter to Charliz : +4 LP
(ยังไม่รวมคะแนนของขวัญ)
|
|
|
|
Post by sinnorol on Aug 8, 2017 23:12:33 GMT 7
ผมเดินมาถึงโบสถ์ก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ที่ประตูโบสถ์
สงสัยช่างมาซ่อมประตูโบสถ์แน่เลย เข้าไปถามหาบาทหลวงดีกว่า
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ชายคนนั้นแล้วสะกิดหลังเขาเบาๆ
"สวัสดีครับ ผมยูดาสเป็นชาวสวนคนใหม่มาหาคุณพ่อคาร์เตอร์อยู่ไหมครับ"
ผมถามเขาเสียงนุ่มพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร
|
|
|
|
Post by Father on Aug 9, 2017 3:10:36 GMT 7
ผมเดินมาถึงโบสถ์ก็เห็นชายคนหนึ่งกำลังทำอะไรสักอย่างอยู่ที่ประตูโบสถ์
สงสัยช่างมาซ่อมประตูโบสถ์แน่เลย เข้าไปถามหาบาทหลวงดีกว่า
ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ ชายคนนั้นแล้วสะกิดหลังเขาเบาๆ
"สวัสดีครับ ผมยูดาสเป็นชาวสวนคนใหม่มาหาคุณพ่อคาร์เตอร์อยู่ไหมครับ"
ผมถามเขาเสียงนุ่มพลางยิ้มอย่างเป็นมิตร
ชายวัยกลางคนวางขวดน้ำยาหล่อลื่นที่พึ่งหยอดไปยังบริเวณบานพับ เขาละมือจากสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำให้รู้ว่าบริเวณที่ยืนอยู่นี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
บาทหลวงหันไปทางต้นตอ ก่อนจะพบกับเด็กหนุ่มหน้าตาไม่ค่อยคุ้น แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่ามาจากไหน น่าจะเป็นหนึ่งในคนสวนใหม่ของแพชตัน
คำถามที่หลุดออกมาจากอีกฝ่ายชวนขัน
สงสัยชุดบาทหลวงที่เขาใส่คงผิดแปลกจากที่อื่น ถึงโดนเข้าใจผิดว่าไม่ใช่บาทหลวงกระมั้ง ?
ไม่ก็เป็นมุขตลกที่วัยรุ่นสมัยนี้ชอบเล่นกัน ชายวัยกลางคนอนุมานในใจ
เขาลังเลใจอยู่ครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่นมุขตลกออกไปบ้าง
"บาทหลวงคาร์เตอร์หรือ อืม.. แกอยู่ไหนกันนะ"
คนเป็นบาทหลวงเอง พึมพำให้ชาวสวนคนใหม่ได้ยิน
|
|
|
|
Post by roseblacker on Aug 9, 2017 6:11:42 GMT 7
ชายวัยกลางคนยืนอัดยาสูบอยู่ริมหน้าต่างห้องทำงานที่เปิดออกไปสู่ราวป่า ลมพัดเอากลิ่นไม้ซีดาร์ หญ้าและมอสเข้ามา ผสมกับกลิ่นอาฟเตอร์เชฟที่เข้มข้นไปด้วยเบอร์การ์ม็อต เขาสูบเอาไอของมันเข้าปอดฟอดใหญ่ ก่อนดับบุหรี่ที่เหลือเกินครึ่งมวน
พอนึกถึงตอนที่ยังสูบจัด สมัยวัยรุ่นคึกคะนองนั่นเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาไม่น้อย แต่มันก็ให้บทเรียนมากพอที่จะไม่กลับไปทำอะไรโง่ๆ อีก
บาทหลวงบิดขี้เกียจ สูดลมหายใจ สลัดเรื่องราวในอดีตออกจากหัว หันขวับเดินย่ำส้นรองเท้าไปที่ประตูห้องทำงานเล็กที่อยู่ติดกับห้องสารภาพบาป
งานของเขาไม่ได้มีแค่เผยแพร่คำสอนของพระองค์ ยังมีหน้าที่อีกมากมายที่เขาต้องให้ในบ้านหลังใหญ่ หรือก็คือโบสถ์แห่งนี้
เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาพบว่าประตูใหญ่ตรงบริเวณทางเข้าเริ่มมีอาการชำรุด มันฝืดจนเด็กเล็กออกแรงผลักไม่ได้ ถ้าไม่อาศัยแรงผู้ใหญ่อย่างเขาเข้าไปช่วย กล่องเครื่องมือที่ตั้งไว้รกห้องถูกหยิบมาทำงานของมันทันที
‘เอี๊ยด..’
อย่างน้อยก็ยังพอเปิดได้
เขาแทรกตัวออกมาจากช่องเล็กของบานประตูเพื่อที่จะได้เป็นฝ่ายยืนอยู่ข้างนอก เพลงโปรดที่ฝังติดอยู่ในหัวถูกนำมาผิวปากเป็นทำนองอย่างที่ตัวเองชอบ ขณะเดียวกันกับการเริ่มลงมือซ่อมแซม
"อือ...สามกล่องๆ คงไม่ทัน"
เธอพูดลอยๆก่อนจะม่หยุดสถานที่ที่เรียกว่าโบสถ์
สายตาร่างบางเหลือบไปเห็นใครกำลังทำอะไรกับประตูอยู่
ไม่ลังเลเธอเข้าไปถามทันที
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคาร์เตอร์อยู่ไหมคะ พอดีหนูเป็นชาวสวนของคุณลุงแพซตัน จะเอาของขวัญมาให้คุณ" |
|
|
|
Post by Father on Aug 9, 2017 10:01:44 GMT 7
ชายวัยกลางคนยืนอัดยาสูบอยู่ริมหน้าต่างห้องทำงานที่เปิดออกไปสู่ราวป่า ลมพัดเอากลิ่นไม้ซีดาร์ หญ้าและมอสเข้ามา ผสมกับกลิ่นอาฟเตอร์เชฟที่เข้มข้นไปด้วยเบอร์การ์ม็อต เขาสูบเอาไอของมันเข้าปอดฟอดใหญ่ ก่อนดับบุหรี่ที่เหลือเกินครึ่งมวน
พอนึกถึงตอนที่ยังสูบจัด สมัยวัยรุ่นคึกคะนองนั่นเป็นเรื่องสนุกสำหรับเขาไม่น้อย แต่มันก็ให้บทเรียนมากพอที่จะไม่กลับไปทำอะไรโง่ๆ อีก
บาทหลวงบิดขี้เกียจ สูดลมหายใจ สลัดเรื่องราวในอดีตออกจากหัว หันขวับเดินย่ำส้นรองเท้าไปที่ประตูห้องทำงานเล็กที่อยู่ติดกับห้องสารภาพบาป
งานของเขาไม่ได้มีแค่เผยแพร่คำสอนของพระองค์ ยังมีหน้าที่อีกมากมายที่เขาต้องให้ในบ้านหลังใหญ่ หรือก็คือโบสถ์แห่งนี้
เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาพบว่าประตูใหญ่ตรงบริเวณทางเข้าเริ่มมีอาการชำรุด มันฝืดจนเด็กเล็กออกแรงผลักไม่ได้ ถ้าไม่อาศัยแรงผู้ใหญ่อย่างเขาเข้าไปช่วย กล่องเครื่องมือที่ตั้งไว้รกห้องถูกหยิบมาทำงานของมันทันที
‘เอี๊ยด..’
อย่างน้อยก็ยังพอเปิดได้
เขาแทรกตัวออกมาจากช่องเล็กของบานประตูเพื่อที่จะได้เป็นฝ่ายยืนอยู่ข้างนอก เพลงโปรดที่ฝังติดอยู่ในหัวถูกนำมาผิวปากเป็นทำนองอย่างที่ตัวเองชอบ ขณะเดียวกันกับการเริ่มลงมือซ่อมแซม
"อือ...สามกล่องๆ คงไม่ทัน"
เธอพูดลอยๆก่อนจะม่หยุดสถานที่ที่เรียกว่าโบสถ์
สายตาร่างบางเหลือบไปเห็นใครกำลังทำอะไรกับประตูอยู่
ไม่ลังเลเธอเข้าไปถามทันที
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคาร์เตอร์อยู่ไหมคะ พอดีหนูเป็นชาวสวนของคุณลุงแพซตัน จะเอาของขวัญมาให้คุณ" ชายวัยกลางคนวางขวดน้ำยาหล่อลื่นที่พึ่งหยอดไปยังบริเวณบานพับ เขาละมือจากสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำให้รู้ว่าบริเวณที่ยืนอยู่นี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
บาทหลวงหันไปทางต้นตอ ก่อนจะพบกับหญิงสาวหน้าตาไม่ค่อยคุ้น แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่ามาจากไหน น่าจะเป็นหนึ่งในคนสวนใหม่ของแพชตัน
คิดว่าอยู่นะ
"ถ้าเอามาให้พ่อ ก็ถือว่าเจอถูกคนแล้วลูก"
|
|
|
|
Post by roseblacker on Aug 9, 2017 12:00:52 GMT 7
"อือ...สามกล่องๆ คงไม่ทัน"
เธอพูดลอยๆก่อนจะม่หยุดสถานที่ที่เรียกว่าโบสถ์
สายตาร่างบางเหลือบไปเห็นใครกำลังทำอะไรกับประตูอยู่
ไม่ลังเลเธอเข้าไปถามทันที
"สวัสดีค่ะ คุณพ่อคาร์เตอร์อยู่ไหมคะ พอดีหนูเป็นชาวสวนของคุณลุงแพซตัน จะเอาของขวัญมาให้คุณ" ชายวัยกลางคนวางขวดน้ำยาหล่อลื่นที่พึ่งหยอดไปยังบริเวณบานพับ เขาละมือจากสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำให้รู้ว่าบริเวณที่ยืนอยู่นี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
บาทหลวงหันไปทางต้นตอ ก่อนจะพบกับหญิงสาวหน้าตาไม่ค่อยคุ้น แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่ามาจากไหน น่าจะเป็นหนึ่งในคนสวนใหม่ของแพชตัน
คิดว่าอยู่นะ
"ถ้าเอามาให้พ่อ ก็ถือว่าเจอถูกคนแล้วลูก"
เยส...!!
เธอร้องในใจก่อนจะยื่นพายฟักทองให้
"หนูชื่อ โรเซ่ ค่ะ หวังว่าจะได้พบกันใหม่นะ พ่อ" |
|
|
|
Post by sinnorol on Aug 9, 2017 16:44:00 GMT 7
"บาทหลวงคาร์เตอร์หรือ อืม.. แกอยู่ไหนกันนะ" คนเป็นบาทหลวงเอง พึมพำให้ชาวสวนคนใหม่ได้ยิน ผมมองชุดบาทหลวงของคนพูดพลางคิด คุณไม่ใช่เหรอบาทหลวง!! ตอนแรกไม่ได้สังเกต เห็นชุดไม่ชัดนึกว่าช่างซ่อมซะอีก
"หืม? เขาไม่อยู่งั้นเหรอครับ ว้า น่าเสียดายจัง ผมอุตส่าห์เอาสเต๊กเนื้อวัวมาให้ สงสัยคงต้องเอากลับซะแล้วสิ" เมื่อเขาไม่ยอมรับ ผมก็ขอแกล้งสักหน่อยน่า หึหึ ผมว่าพลางหยิบกล่องเนื้อวัวขึ้นมาเปิดให้กลิ่นของมันยั่วน้ำลายชายกลางคนตรงหน้า
|
|
|
|
Post by Father on Aug 9, 2017 17:54:38 GMT 7
ชายวัยกลางคนวางขวดน้ำยาหล่อลื่นที่พึ่งหยอดไปยังบริเวณบานพับ เขาละมือจากสิ่งที่ทำอยู่ตรงหน้าเมื่อได้ยินเสียงเรียก ทำให้รู้ว่าบริเวณที่ยืนอยู่นี้ไม่ได้มีเขาแค่คนเดียว
บาทหลวงหันไปทางต้นตอ ก่อนจะพบกับหญิงสาวหน้าตาไม่ค่อยคุ้น แต่ก็เดาได้ไม่ยากว่ามาจากไหน น่าจะเป็นหนึ่งในคนสวนใหม่ของแพชตัน
คิดว่าอยู่นะ
"ถ้าเอามาให้พ่อ ก็ถือว่าเจอถูกคนแล้วลูก"
เยส...!!
เธอร้องในใจก่อนจะยื่นพายฟักทองให้
"หนูชื่อ โรเซ่ ค่ะ หวังว่าจะได้พบกันใหม่นะ พ่อ" "สักครู่นะครับ” บาทหลวงวางมือจากประตู เขาก้มหาผ้าขนหนูมาเช็ดมือเพื่อความสะอาด ก่อนจะยื่นมือไปรับของจากโรเซ่ ดูกระทันหันไปหน่อย แต่ก็ไม่เป็นอะไร
พายฟักทอง ? ชายวัยกลางคนยิ้มให้คนตรงหน้าอย่างอ่อนโยน
“ขอบใจหรับของขวัญ แล้วก็ที่เป็นธุระของแพชตันให้ด้วยนะครับ พระเจ้าอวยพร”
LOVE POINT Carter to Rose : +3 LP (ยังไม่รวมคะแนนของขวัญ) |
|
