✟ ภายในโบสถ์
Sept 21, 2017 12:38:10 GMT 7
Post by morpheus on Sept 21, 2017 12:38:10 GMT 7
มอร์เฟียสคิดว่าป่านนี้คงไม่มีชาวบ้านคนไหนมาโบสถ์แล้ว
เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงเวลาเคอร์ฟิวตามที่โจเซตต์ได้ประกาศไว้
ประตูใหญ่ของโบสถ์ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเมื่อถูกเปิดออก มันทำให้ชายหนุ่มหวนนึกถึงครั้งแรกที่มา
ภาพของบาทหลวงที่กำลังซ่อมแซมประตูโบสถ์ยังคงอยู่ในความทรงจำ
และนั่นก็ผ่านมานานพอสมควรแล้ว แต่เจ้าประตูบานใหญ่นี่ก็ยังซ่อมไม่เสร็จ
คงเป็นประสงค์ของพระเจ้าล่ะมั้งที่มันซ่อมไม่เสร็จสักที
ขณะคิดแบบนั้นก็เงยหน้าไปมองไม้กางเขนที่อยู่ตรงแท่นพิธี
ก็อยากนั่งสวดมนต์สักเล็กน้อย แต่เกรงว่าไอติมที่ถือมาด้วยมันจะละลายลงไปเสียก่อน
ยังดีที่เป็นฤดูหนาว ไม่อยากนั้น เจ้า Strawberry
Crazy Parfait ถ้วยนี้คงกลายเป็นของเหลวไปตั้งแต่กลางทาง
ชายหนุ่มเดินไปหยุดหน้าห้องทำงานของบาทหลวง ก่อนจะเปิดเข้าไปด้านใน
"ถ่ายรูปกันครับบบบบ"
พูดพลางวางถ้วยไอศครีมลงบนโต๊ะทำงานแล้วชูกล้องโพลารอยด์ตัวใหม่ที่เพิ่งซื้อมาได้ไม่นาน
"ที่ร้านไอศครีมเขาจัดกิจกรรมแหละครับ ถ่ายรูปคู่กับคนรักพร้อมไอศครีม"
เขาอธิบายรายละเอียดกิจกรรมให้ชายวัยกลางคนฟัง คำบางคำในประโยคถูกเน้นเป็นพิเศษ ก่อนจะตบท้ายด้วยรอยยิ้มซุกซน
ไม่รอให้เสียเวลา เขาบรรยายท่าทางที่คิดมาให้อีกฝ่าย
"เดี๋ยวพ่อถือถ้วยไอศครีมไว้นะครับ อืม..ขอหน้านิ่งๆนะ เอาแบบรูปถ่ายติดบัตร ประมาณนั้น
แล้วที่เหลือผมจัดการเอง"
เพราะอีกไม่กี่ชั่วโมงก็ถึงเวลาเคอร์ฟิวตามที่โจเซตต์ได้ประกาศไว้
ประตูใหญ่ของโบสถ์ส่งเสียงเอี๊ยดอ๊าดเมื่อถูกเปิดออก มันทำให้ชายหนุ่มหวนนึกถึงครั้งแรกที่มา
ภาพของบาทหลวงที่กำลังซ่อมแซมประตูโบสถ์ยังคงอยู่ในความทรงจำ
และนั่นก็ผ่านมานานพอสมควรแล้ว แต่เจ้าประตูบานใหญ่นี่ก็ยังซ่อมไม่เสร็จ
คงเป็นประสงค์ของพระเจ้าล่ะมั้งที่มันซ่อมไม่เสร็จสักที
ขณะคิดแบบนั้นก็เงยหน้าไปมองไม้กางเขนที่อยู่ตรงแท่นพิธี
ก็อยากนั่งสวดมนต์สักเล็กน้อย แต่เกรงว่าไอติมที่ถือมาด้วยมันจะละลายลงไปเสียก่อน
ยังดีที่เป็นฤดูหนาว ไม่อยากนั้น เจ้า Strawberry
Crazy Parfait ถ้วยนี้คงกลายเป็นของเหลวไปตั้งแต่กลางทาง
ชายหนุ่มเดินไปหยุดหน้าห้องทำงานของบาทหลวง ก่อนจะเปิดเข้าไปด้านใน
"ถ่ายรูปกันครับบบบบ"
พูดพลางวางถ้วยไอศครีมลงบนโต๊ะทำงานแล้วชูกล้องโพลารอยด์ตัวใหม่ที่เพิ่งซื้อมาได้ไม่นาน
"ที่ร้านไอศครีมเขาจัดกิจกรรมแหละครับ ถ่ายรูปคู่กับคนรักพร้อมไอศครีม"
เขาอธิบายรายละเอียดกิจกรรมให้ชายวัยกลางคนฟัง คำบางคำในประโยคถูกเน้นเป็นพิเศษ ก่อนจะตบท้ายด้วยรอยยิ้มซุกซน
ไม่รอให้เสียเวลา เขาบรรยายท่าทางที่คิดมาให้อีกฝ่าย
"เดี๋ยวพ่อถือถ้วยไอศครีมไว้นะครับ อืม..ขอหน้านิ่งๆนะ เอาแบบรูปถ่ายติดบัตร ประมาณนั้น
แล้วที่เหลือผมจัดการเอง"
นี่มันเรื่อง(บ้า)อะไรกันวะ
อาจเป็นประโยคแรกของวัน ที่หลุดออกจากปากของคนเป็นบาทหลวง
มันคงดูไม่งามเสียเท่าไหร่ถ้าหากพูดออกไป และความโชคดีคือ เขายั้งปากไว้ได้ทัน
ชายสูงวัยหนั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน วางจดหมายที่กำลังตอบค้างไว้
พลางสลับกับไอศครีมที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างสงสัย ไม่ใช่เพราะว่าเขาไม่รู้จักมัน
แค่กำลังงุนงงกับคำร้องขอนิดหน่อย ประเดี๋ยวนะ ขอเวลาให้เขาสักครู่เพื่อเรียกคืนความจำ
เมื่อไม่กี่วันก่อน เอ็ดเวิร์ด หนึ่งในลูกชายของเขาบ่นพึมพำขณะทำความสะอาดกรงกระต่าย
มันเกี่ยวกับร้านขายขนมในหมู่บ้าน นอกจากกิจกรรมสาวแตก (เอ็ดเวิร์ดใช้คำนั้น
แต่คาร์เตอร์ก็ยังเห็นเด็กหนุ่มไปวนเวียนอยู่หน้าร้านอยู่หลายครั้ง รวมถึงเพื่อนของเขาด้วย)
สิ่งที่จับใจความได้อีกอย่างหนึ่งก็คือ เงินไม่พอ (ก็แน่ล่ะ ไม่มีใครใช้บริการเด็กส่งของทุกวันนี่)
ซึ่งถ้ามีเวลาย้อนไปอีกสักนิด ความทรงจำครั้งล่าสุดที่พ่วงมาด้วยกล้องถ่ายรูป
คงจะเป็นตอนถ่ายรูปรวมหน่วยเฉพาะกิจในกองทัพ และหลังจากนั้นครึ่งวินาทีไม่ขาดไม่เกิน
เพื่อนชายฉกรรจ์ของเขาคนหนึ่งก็เดินเข้าไปประเคนหมัดใส่ตากล้อง
เพียงเพราะไอหนุ่มคนนั้นพูดว่า รูปพวกนายเหมือนป้ายหน้าหลุมในสุสานเลยว่ะ
ส่วนตอนนี้ ไอศครีมพาเฟต์ถ้วยใหญ่ กล้องโพลารอยด์ วิปครีม และกลิ่นอันหวานหอม
คาร์เตอร์กลืนน้ำลาย “เอ่อ..” แต่ไม่แน่ใจว่าทันการไหม ก็เพราะว่าท่าทีของคนตรงหน้า
ชายหนุ่มดูเหมือนจะคิดแผนการมาตั้งแต่ออกจากประตูบ้าน “จะดีหรือครับ คือ พ่อว่านะ..”
ทานขนมหวานอย่างเดียวยังพอว่า แต่ถ้าต้องถ่ายรูปด้วย..
ให้ตายสิ
เขากำลังจะมีรูปติดงานศพที่มีสีชมพูของสตอเบอร์รี่ใบใหม่ตั้งอยู่หน้างาน
เพราะว่ามองอยู่ตลอดถึงสังเกตเห็นสีหน้าตอนได้ยินตัวเองบอกว่าจะถ่ายรูป
เขาดูออกว่าชายวัยกลางคนไม่ค่อยอยากจะถ่ายเท่าไหร่นัก
เขาก็ไม่ได้อยากจะบังคับ...แต่มันช่วยไม่ได้นี่นา เงื่อนไขมันบอกแบบนั้นนี่
ชายหนุ่มส่งยิ้มแห้งๆให้ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงติดอ้อนเล็กน้อย "พ่อคงไม่อยากถ่ายเท่าไหร่ แต่ขอรูปเดียวน้า...นะครับ"
พูดพลางชูนิ้วเป็นเลขหนึ่งไปพร้อมกัน
"ถือว่าซ้อมถ่ายพรีเวดดิ้งไงครับ"
พูดติดตลกไปแบบนั้นเอง ถึงเวลานั้นจริงๆบาทหลวงจะตอบตกลงกับเขารึเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ
"พาร์เฟต์ถ้วยนี้ก็น่าอร่อย สตรอว์เบอร์รี่ ไอศครีมหวานอมเปรี้ยว เรารีบๆถ่ายจะได้รีบทาน ดีไหมครับ
ถ้ารอจนไอศครีมมันละลายจะเสียรสชาติเอานะ"
มอร์เฟียสพยายามหว่านล้อมอีกฝ่าย "นึกถึงวิปครีมนุ่มๆเอาไว้สิ"
รสชาติวิปครีมหอม มันนิดๆ ยามที่ตักเข้าปากคงเป็นอะไรที่ยากจะห้ามใจหากนึกถึง
ชายหนุ่มเดินอ้อมโต๊ะทำงาน ก้มไปหาอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ จัดการเลื่อนถ้วยพาร์เฟต์มาใส่มืออีกฝ่ายแล้วหยิบกล้องขึ้นมารอ
กะว่าอีกฝ่ายตอบตกลงก็จะกดชัตเตอร์ทันที เพราะเขาไม่ได้ต้องการท่าทางน่ารักๆแบบวัยรุ่นจากอีกฝ่ายอยู่แล้ว
"ผมถ่ายรูปสวยนะครับ ไว้ใจได้เลย"
พูดปลอบใจไปอย่างนั้น จริงๆเขาแทบจะไม่ได้จับกล้องถ่ายรูปเลยด้วยซ้ำ
เขาดูออกว่าชายวัยกลางคนไม่ค่อยอยากจะถ่ายเท่าไหร่นัก
เขาก็ไม่ได้อยากจะบังคับ...แต่มันช่วยไม่ได้นี่นา เงื่อนไขมันบอกแบบนั้นนี่
ชายหนุ่มส่งยิ้มแห้งๆให้ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงติดอ้อนเล็กน้อย "พ่อคงไม่อยากถ่ายเท่าไหร่ แต่ขอรูปเดียวน้า...นะครับ"
พูดพลางชูนิ้วเป็นเลขหนึ่งไปพร้อมกัน
"ถือว่าซ้อมถ่ายพรีเวดดิ้งไงครับ"
พูดติดตลกไปแบบนั้นเอง ถึงเวลานั้นจริงๆบาทหลวงจะตอบตกลงกับเขารึเปล่าก็ยังไม่แน่ใจ
"พาร์เฟต์ถ้วยนี้ก็น่าอร่อย สตรอว์เบอร์รี่ ไอศครีมหวานอมเปรี้ยว เรารีบๆถ่ายจะได้รีบทาน ดีไหมครับ
ถ้ารอจนไอศครีมมันละลายจะเสียรสชาติเอานะ"
มอร์เฟียสพยายามหว่านล้อมอีกฝ่าย "นึกถึงวิปครีมนุ่มๆเอาไว้สิ"
รสชาติวิปครีมหอม มันนิดๆ ยามที่ตักเข้าปากคงเป็นอะไรที่ยากจะห้ามใจหากนึกถึง
ชายหนุ่มเดินอ้อมโต๊ะทำงาน ก้มไปหาอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ จัดการเลื่อนถ้วยพาร์เฟต์มาใส่มืออีกฝ่ายแล้วหยิบกล้องขึ้นมารอ
กะว่าอีกฝ่ายตอบตกลงก็จะกดชัตเตอร์ทันที เพราะเขาไม่ได้ต้องการท่าทางน่ารักๆแบบวัยรุ่นจากอีกฝ่ายอยู่แล้ว
"ผมถ่ายรูปสวยนะครับ ไว้ใจได้เลย"
พูดปลอบใจไปอย่างนั้น จริงๆเขาแทบจะไม่ได้จับกล้องถ่ายรูปเลยด้วยซ้ำ
