✟ ภายในโบสถ์
Aug 16, 2017 21:29:08 GMT 7
Post by Father on Aug 16, 2017 21:29:08 GMT 7
แม้ว่าอาจจะฟังดูเกินจริง แต่คาร์เตอร์ระบายยิ้มออกมาทันทีเมื่อได้ยินคำตอบ
ไม่ใช่เพราะดีใจที่ได้รับคำชม เขาแค่กำลังนึกถึงใบหน้าของมาดามดาห์เลีย
นายใหญ่ของโรงแรมโรสแมรี่อยู่
“ลูกก็พูดเกินไป” เขากระแอ่ม พลางใช้ช้อนตักสลัดมาใส่จาน “ประโยคเมื่อกี้น่ะ
ถ้าเอาไปพูดที่อื่นลูกอาจไม่ได้เข้าโรงแรมอีกเลยก็ได้นะ”
คาร์เตอร์กล่าวด้วยน้ำเสียงเย้าหยอก “การหักหามน้ำใจสตรีไม่ใช่เรื่องที่ดีนา
มาดามคงเสียใจแย่ถ้าได้ยินแบบนั้น”
“แต่ถึงยังไง พ่อก็ยกให้ขนมหวานที่ห้องอาหารนั่นเป็นที่หนึ่ง
บางทีอาจจะมีเคล็ดลับอะไรที่เราไม่รู้ก็ได้เนอะครับ”
คาร์เตอร์ชวนอีกฝ่ายคุยเรื่องทั่วๆ ไป อย่างการทำงานที่ฟาร์ม หรือก่อนหน้าที่ทำอะไรที่ไหน
ก็ถือว่าเพลิดเพลิน เป็นบทสนทนาที่ดีบนโต๊ะอาหาร
นานๆ ทีเปลี่ยนบรรยากาศบ้างก็ดีเหมือนกัน
เห็นอีกฝ่ายยิ้มชายหนุ่มก็นึกอยากแซว แต่ก็เปลี่ยนใจเงียบไว้
"พูดกันสองคนน่าครับ พ่ออย่าไปฟ้องคุณนายล่ะ...
เดี๋ยวผมอดเข้าบาร์"
มอร์เฟียสพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆอย่างไม่คิดอะไรมากนัก
"ผมยังไม่เคยลองขนมหวานที่นั่นเลย พ่อแนะนำหน่อยสิครับ อะไรที่คิดว่าอร่อยที่สุด"
เขาไปทานอาหารที่ห้องอาหารหลายครั้งแล้วก็จริง แต่ก็ยังไม่เคยลองเมนูของหวานเสียที
ปกติเขาไม่ค่อยทานของหวานอยู่แล้วด้วย ถ้าได้คำแนะนำน่าจะดี
เขาปล่อยให้บทสนทนาลื่นไหลไปอย่างที่มันควรจะเป็น
เขาไม่กล้าถามอะไรมากนักเพราะกลัวอีกฝ่ายจะหาว่าเขาละลาบละล้วง
ชายหนุ่มดูจะชอบหมึกกล้วยผัดเป็นพิเศษ เพราะเขาทานมันเยอะกว่าอย่างอื่น
ไม่นานเขาก็เริ่มอิ่ม บวกกับกลิ่นยาสูบที่ลอยอยู่ในห้องจางๆทำให้เขานึกถึงสมัยก่อนที่ยังเป็นสิงห์อมควัน
นานๆทีคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?
เขาอยากลองยาสูบแบบม้วนเองอยู่เหมือนกัน จึงลองเอ่ยปากขอดู
"ถ้าพ่อไม่ว่าอะไร อืม...ผมขอยาสูบสักมวนสิครับ"
"พูดกันสองคนน่าครับ พ่ออย่าไปฟ้องคุณนายล่ะ...
เดี๋ยวผมอดเข้าบาร์"
มอร์เฟียสพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆอย่างไม่คิดอะไรมากนัก
"ผมยังไม่เคยลองขนมหวานที่นั่นเลย พ่อแนะนำหน่อยสิครับ อะไรที่คิดว่าอร่อยที่สุด"
เขาไปทานอาหารที่ห้องอาหารหลายครั้งแล้วก็จริง แต่ก็ยังไม่เคยลองเมนูของหวานเสียที
ปกติเขาไม่ค่อยทานของหวานอยู่แล้วด้วย ถ้าได้คำแนะนำน่าจะดี
เขาปล่อยให้บทสนทนาลื่นไหลไปอย่างที่มันควรจะเป็น
เขาไม่กล้าถามอะไรมากนักเพราะกลัวอีกฝ่ายจะหาว่าเขาละลาบละล้วง
ชายหนุ่มดูจะชอบหมึกกล้วยผัดเป็นพิเศษ เพราะเขาทานมันเยอะกว่าอย่างอื่น
ไม่นานเขาก็เริ่มอิ่ม บวกกับกลิ่นยาสูบที่ลอยอยู่ในห้องจางๆทำให้เขานึกถึงสมัยก่อนที่ยังเป็นสิงห์อมควัน
นานๆทีคงไม่เป็นไรหรอกมั้ง?
เขาอยากลองยาสูบแบบม้วนเองอยู่เหมือนกัน จึงลองเอ่ยปากขอดู
"ถ้าพ่อไม่ว่าอะไร อืม...ผมขอยาสูบสักมวนสิครับ"
“เอาสิครับ” คาร์เตอร์ลุกไปเอากระดาษพร้อมกับยาเส้นมาวางไว้ที่โต๊ะ
เขากลางกระดาษมวนบุหรี่ ชนิดที่เผาไหม้ช้า บรรจงวางไม่ให้มันมากเกินไป
ไม่อย่างนั้นตอนสูบจะเสียรสชาติเอา ขณะเดียวกันก็สาธยายเรื่องให้คนหนุ่มฟัง
“ทาร์ตผลไม้ครับ ที่นั่นทำสดใหม่ตลอด เพราะมาดามแกใช้ผลไม้ตามฤดูกาลน่ะ”
ชื่อขนมหวานหลายอย่างไหลเข้ามาในหัวของคาร์เตอร์
ส่วนใหญ่จะมีขายหน้าร้าน แต่บางอย่างก็เป็นเมนูลับเฉพาะที่ต้องสั่งแบบปากต่อปาก
“แพนเค้กที่นั่นก็อร่อยครับ ถ้าตื่นไปแต่เช้าจะได้ทานมันตอนอุ่นๆ ด้วยล่ะ
อ้อ อย่างพายบลูเบอรี่ เค้กเนยสด ไม่ก็ครัวซองค์ ต้องเป็นตอนเสร็จใหม่ๆ นะลูก”
ใช้เวลาไม่นาน แต่ตัวยาสูบเองค่อนข้างประณีต
เพราะถ้าให้บอกของที่บาทหลวงคนนี้ถนัด การพันลำจะติดหนึ่งในห้า
“ไม้ขีดไฟอยู่ข้างๆ กาน้ำชา ตามสบายนะครับ” เขาวางไว้บนโต๊ะ เลื่อนไปให้อีกฝ่าย
โดยไม่ลืมที่จะเก็บจานชามที่ทานเสร็จแล้วไปไว้ในห้องครัว
ปล่อยให้คนหนุ่มดื่มด่ำในห้วงอารมณ์ของนิโคติน
